Osmanlı döneminde bundan 200 yıl önce Mihaliç (Karacabey)'e gelip yerleşen Arnavutlar, ülkeye damak tadıyla tanıştırdıkları bir peynir çeşidi olan kelle peynirini ürettiler.
- Kelle Peyniri:
Bandırmalıların vazgeçemediği bu peyniri yemeklerine bile kattılar. Özel soslarda kullandılar. Simit ve kelle peynir ikilisini keşfettiler. Bandırma’ya özgü kelle peynirli patlıcan kızartmasını Türk mutfağına armağan ettiler.
Bu peynirin adı, Bursa’nın Karacabey ilçesinin eski adı olan Mihaliç’ten gelir. (Eskişehir Mihalıcçık peyniri ile karıştırılmamalıdır.)
Karacabey’in yanı sıra Bandırma, Susurluk, Sındırgı, Gönen, Manyas, M. Kemal Paşa ilçelerinde de üretilir. Halk arasında Mağlıç olarak da telaffuz edilir. Kelle peyniri, beyaz peynir gibi tuzlu su içerisinde (salamura) saklanır.
Bursa ve Balıkesir yöresinde genellikle tam yağlı çiğ kıvırcık koyun sütünden yapılan, 2-3 mm kalınlığında kabuk ve 3-4 mm çapında yuvarlak gözler içeren, yarıksız, çatlaksız, oldukça tuzlu, sert bir peynir türüdür.
Türkiye’nin en sevilen ve saygı duyulan klasik peynirlerinden biridir. Türkiye peynirlerinin şahı olarak adlandırılır. Batılı damaklar bu peyniri diğer bütün toprağa yakın peynirlere göre daha iyi bulurlar. Üretimde hem inek sütü hem de koyun sütü kullanılabilir. Ama koyun sütü daha koyu bir damak tadı getirir ve daha uygun bir olgunlaşma sağlar. Birkaç aylıkken beyazdır, üzerinde delikler vardır. Bundan sonra koyu sarı bir renk alır ve çok zinde olur. İnce kesilirse lezzetli ve daha yoğun bir tat verir. O bakımdan kalın parçalar yerine ince parçalar halinde yemek daha yerinde olur. Ayrıca badem, kuru meyve, karpuz ve kahvaltıda domates ile iyi gider. Tencere yemeklerinde ya da ızgara olarak da mükemmeldir. Az tuzlu, normal tuzlu ve eski olmak üzere üç tipi vardır. Eski olanı makbuldür.
Peynir, sert, yağlı, tuzlu ve bol gözeneklidir. Bu nedenle peynir oldukça dayanıklıdır.
Sındırgı Net Haberciliğin Dijital Hali